بسمه تعالی
سلام...
چند وقتی بود داشتم دنبال یک موضوع می گشتم تا در موردش بنویسم ...تا دیشب!
دیشب قبل از خواب تصمیم گرفتم کتاب بخونم...خیلی وقت بود رمان نخونده بودم و دیشب بعد از مدت ها یک رمان ایرانی را شروع کردم...
اما این یکی هم شخصیت رمانش مثل بقیه بود!
واقعا برام سواله، این شخصیت های اصلی رمان ها (که اصولا مونثه) از کدوم سیاره اومدند که در انجام هر کاری مهارت دارند چه ورزشی چه خانه داری. گونی هم بپوشن بهشون می آد و چون فوق العاده خوشگلن (قد بلند، چشم عسلی، موی خرمایی، مژه فر خورده به سمت بالا، لب بزرگ، لاغر، ناخن کشیده و ... O_O). از خوشگل و خوشتیپ ترین پسر دنیا تا زشترینشون اون را می خواد. آها هر کی را تو رمان بگید اون را دوست داره یا می خواد یک جوری ازش حمایت کنه...مگر اینکه شخصیت بده رمان باشه و از همه مهم تر پاک و نجیبه!
حالا خونه دار بودن و مهارت داشتن یک چیزی...این ویژگی ها برای زن خوبه ولی داشتم فکرش را می کردم که زن باید تو رمان زیبا باشه و زیبایی هاش تو چشم بقیه باشه که همه جذب اون رمان بشن؟ باید اینقدر زیبا باشه که از طرف مردان هوس باز بهش پیشنهادات کثیف داده بشه؟ یعنی یک زن باید بر اساس زیبایی هایی که داره شناخته بشه...یک زن هیچ چیز دیگه ای نداره...نمی گم تو رمان در مورد اخلاق خوب و برخورد اجتماعی و خیلی چیزهای دیگه صحبت نمی شه اما تاکیدی که تو رمان ها به زیبایی زن و داشتن تعداد خواستگارهاش می شه به چیزهای دیگه نمی شه مخصوصا با ایمان بودنش! تو فصل اول رمانی که خوندم یک بار نگفت طرف رفت نماز بخونه و از خدا به خاطر گرفتاری که توش افتاده کمک بخواد...اصلا نه، یک بار حداقل از جلو در مسجد رد بشه یادی از خدا کنه...
نمی دونم حس می کنم خیلی بد دارم حرفام را می گم، ذهنم برا گفتنش کامل آماده نیست شاید بعدا اگر چیز دیگه ای به ذهنم رسید بیام و تو همین پست بگم...اما احساس من اینه که رمان های ما...نه بهتره بگم بیشتر رمان های ما (چون من همه رمان ها را نخوندم و نمی تونم همه را با هم جمع ببندم) شخصیت اصلیش تخیلیه خیلی تو ساختش اغراق شده و از خیلی چیز ها دوره...
شاید نویسنده حس می کنه با این جوری توصیف کردن و این همه اغراق و نیاوردن حرفی از دین و مذهب (بعضی از رمان ها که کاملا از مذهب و دین به دورن...بیشتر غربین) مخاطب بیشتری را جذب می کنه...اما من حس می کنم می زنه تو ذوق آدم...بابا آخه یکم طبیعی بنویسید... :|
